میزان رضایتمندی از برنامه پزشک خانواده در جمعیت شهری شهرستان فسا؛ 1394-1393

زمینه و هدف: رضایت بیمار شاخصی است که امروزه در دنیای رقابت خدمات پزشکی از اهمیتی روزافزون برخوردار است و شاید ساده­ترین شیوه ارزشیابی برنامه پزشک خانواده باشد. مطالعه حاضر باهدف تعیین میزان رضایتمندی گیرندگان خدمت از اجرای برنامه پزشک خانواده شهری انجام گرفت. مواد و روش­ها: مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1393 روی 411 بیمار مراجعه‌کننده به پایگاه­های مجری برنامه پزشک خانواده شهری تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی فسا انجام شد. ابزار جمع­آوری داده­ها پرسشنامه­ای بود که مشخصات دموگرافیک و رضایتمندی از برنامه پزشک خانواده را در 6 بعد موردسنجش قرار داد. ابعاد رضایتمندی شامل مراقبت و تکریم پزشک، اعتماد و اعتقاد به عملکرد وی، دسترسی زمانی و مکانی به پزشک، زمان انتظار و روند دریافت خدمات، عملکرد واحدهای پیراپزشکی، میزان هزینه­های پرداختی و خدمات تخصصی و اورژانس بود. داده­ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون­های t-test دو نمونه مستقل، مجذور کای و آنالیز واریانس یک­طرفه تحلیل شد. نتایج: تنها 7/1% از افراد نسبت به کلیت برنامه رضایت کمی داشتند. هرچند در تمامی ابعاد اکثریت رضایتی مطلوب را ابراز کردند؛ اما بُعد مراقبت، تکریم و اعتقاد به عملکرد پزشک بیشترین و بُعد خدمات اورژانس و بستری کمترین سطح رضایتمندی را به خود اختصاص دادند. نتیجه­گیری: رضایتمندی مطلوب از برنامه بیانگر موفقیت اجرای برنامه است که نقطه عطفی برای اقدام در جهت اجرای برنامه پزشک خانواده شهری در سایر شهرهای کشور خواهد بود؛ اما در راستای افزایش رضایتمندی از خدمات تخصصی و اورژانس بازنگری برنامه­های مربوطه و اعمال اصلاحات ضروری به نظر می­رسد.